Özüm Özlem…
Geçmişim sevdalı.
Şimdiden umutluyum.
Gelecek bilinmez.
Samsun’da tamamladım, ilk-orta-lise öğrenimimi. Üniversite için doğduğum şehre Ankara’ya döndüm. Hangi sokakta oturduğum, hangi esvaba büründüğüm, hangi unvanla ne görevler yaptığım yok.
Var olmasını dilediğim tek şey aşk.
Ben sadece ışığı seçtim.
“Sen yaz” dediler, yazarken mevsim hep yaz oldu.
El benim elim ama yazdıran başkaydı bildim.
Şükrettim bana lütfedilenler için.
Bir şarkıları sevdim; makamların dilini bir de kelimelere tutundum; anlar, anılar biriktirdim.
Yaşarken yandım, yanarken hamdım, olur muyum bilmem.
Hecelerle tanıştığım günden bu yana yazdım ve yirmi dokuz harfle sınırlı olduğuma hiç inanmadım.
Özüm Özlem…
Geçmişim bu.
Kalemimi; diplomalarla, ödüllerle, teşekkürlerle süslemeye-sunmaya utanırım.
Bir içimdeki ateş biline, bir yangınım tanına, yeter, derim. Ve alacağım her nefeste “Ya Latif” demeyi borç bilirim.
ARKA KAPAK YAZISI
Masal ülkeleri düşleyenlere, gerçek aşkın varlığına inananlara,
“Sır” denince lal olup ömürlük bilenlere,
Yaraların güçlendirdiği kadınlara, yara açmayan adamlara,
Emanetim size, demek için yazıldı.
Büyüden korkmayanlara, büyülendikçe büyüyenlere,
Rüya ile gerçeği, hayal ile hayatı bir arada yaşayanlara,
Aşktan yananlara, aşka küsenlere, ömrü hiç gibi geçenlere,
Deva olsun, derman olsun, diye yazıldı.
Aşk olsun; okuyana
büyüsü bulaşsın,
esrarını kendinde bulsun, demek için yazıldı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder